Kinderhandel
Kinderen werken als slaven in de steengroeven. Khalidoss had het geluk hieraan te ontsnappen.
Naast alle armoede, het kastensysteem en de babymoord, lijdt India nog aan een ander groot kwaad. Want India staat bekend als de bron, doorvoer en de eindbestemming van duizenden kinderen en vrouwen die worden verhandelt. Volgens een studie gedaan in 2009 getiteld: "Handel in India", zijn 378 van de 593 districten in India schuldig aan mensenhandel. 10% van de mensenhandel in India is internationaal, terwijl bijna 90% van deze 'handel' binnen de landsgrenzen gebeurd. De poreuze grenzen met Nepal, Pakistan en Bangladesh zijn de belangrijkste redenen waarom ook heel veel kinderen uit deze landen het slachtoffer worden van deze mensonterende praktijken in India.
Slavenhandel is een bloeiende business in India. Dwangarbeid vormt een van de grootste problemen; mannen, vrouwen en kinderen worden tot 'schuldslavernij' gedwongen om te werken in de marmergroeven, steenovens, rijst-molens, landbouw, en borduur-fabrieken; vrouwen en meisjes worden verhandeld binnen het land met het oog op commerciële seksuele uitbuiting en gedwongen huwelijken; kinderen worden gedwongen te werken als huispersoneel, bedelaars, landbouwarbeiders. Ook worden ze ingezet als gewapende strijders door een aantal terroristische en rebellengroepen. India is ook een bestemming voor vrouwen en meisjes uit Nepal en Bangladesh die verhandeld worden voor seksuele doeleinden; Indiase vrouwen worden ook verhandeld naar het Midden-Oosten voor dwangarbeid en seksuele uitbuiting.
Slavenhandel is een bloeiende business in India. Dwangarbeid vormt een van de grootste problemen; mannen, vrouwen en kinderen worden tot 'schuldslavernij' gedwongen om te werken in de marmergroeven, steenovens, rijst-molens, landbouw, en borduur-fabrieken; vrouwen en meisjes worden verhandeld binnen het land met het oog op commerciële seksuele uitbuiting en gedwongen huwelijken; kinderen worden gedwongen te werken als huispersoneel, bedelaars, landbouwarbeiders. Ook worden ze ingezet als gewapende strijders door een aantal terroristische en rebellengroepen. India is ook een bestemming voor vrouwen en meisjes uit Nepal en Bangladesh die verhandeld worden voor seksuele doeleinden; Indiase vrouwen worden ook verhandeld naar het Midden-Oosten voor dwangarbeid en seksuele uitbuiting.
Voor het negende jaar op rij heeft India geen bewijs geleverd dat het actief betrokken is bij de bestrijding van de kinderhandel. Ondanks de rapportage van de enorme omvang van deze kwalijke praktijken, heeft de Indiase regering nauwelijks iets gedaan om de mensenhandelaars te vervolgen en al helemaal niets om de slachtoffers te beschermen. Hoewel de overheden nu enige zorg verlenen aan de slachtoffers van seksuele uitbuiting en gedwongen kinderarbeid, zijn er nauwelijks of geen sancties tegen de misdadigers die daarom ongestoord hun gang kunnen blijven gaan. Het is de hoogste tijd dat er zware straffen worden uitgedeeld aan de misdadigers die zich schuldig maken aan deze mensenhandel. India is dan ook een van de weinige landen die het VN-TIP protocol 2000 tegen de kinderhandel (uit 2008) niet hebben geratificeerd.
Een nieuwsverslag over kinderhandel
Op 29 januari 2010 publiceerde Asian News International (ANI), de eerste onafhankelijke online krant van India, het volgende verslag, geschreven door HT Syndication. Dit verslag toont aan dat er een groeiend bewustwording is over de kinderhandel en slavenarbeid in de Indische samenleving en onder haar politici. Het rapport zegt:
"Onder de bedekking van de duisternis smokkelen gewetenloze criminelen duizenden kinderen uit Rajasthan in vrachtwagens naar het buurland Gujarat om ze te laten werken in de katoenvelden. Naar schatting zijn er al 300.000 kinderen, de meeste van hen beneden de 14 jaar, die onder onmenselijke omstandigheden te werk worden gesteld in deze katoenvelden", zeggen functionarissen van de Nationale Commissie voor de Bescherming van de Rechten van het Kind. Hoewel Gujarat bekend staat om deze praktijken, en daarbij vooral gebruik maakt van kinderen uit de tribale gordel van Rajasthan, worden deze 'slaven' ook te werk gesteld in andere staten van India.
India heeft het grootste aantal kindarbeiders ter wereld. Het gaat naar schatting om 12,7 miljoen kinderen in de leeftijd van 5-14 jaar die onvrijwillig economisch actief zijn, aldus de officiële cijfers van de regering. Maar de officieuze cijfers zijn schrikbarend hoger dan de regeringscijfers. Volgens de mensenrechten activisten gaat het om 60 miljoen kinderen en sommigen spreken zelfs van 72 miljoen. Er zijn in India 420 miljoen kinderen in de leeftijdsgroep van 0-18 jaar. Sinha, die de eerste voorzitter is van de commissie van het HT Syndicate, zei dat ze voor het eerst hoorde over kinderhandel, vooral van tribale kinderen, toen ze in augustus 2010 in een openbare hoorzitting in Rajasthan Dungarpur was. "We ontdekten dat nationale en internationale ondernemingen een commissie betalen aan de lokale leiders van de stammen van Rajasthan om kinderen te werven als goedkope arbeidskrachten voor Gujarat," zei ze.
Sinha zei dat ze horror verhalen gehoord had over hoe kinderen werden ontvoerd uit hun dorpjes. Ze zijn jong en kwetsbaar en lopen grote gezondheidsrisico en het gevaar om seksueel te worden misbruikt. "Ze worden onderworpen aan geweld en om uren lang te zwoegen in het stof en in de brandende zon. Ze klagen over hoofdpijn, duizeligheid en depressie. Er is een toename van kinderarbeid in India, vooral in de informele sector en in de agrarische activiteiten" , voegde ze eraan toe. Na die vergadering heeft de commissie besloten om deze problemen hard aan te pakken. Ze willen een waakzaamheid-commissie van burgers en ambtenaren oprichten om kinderhandel te rapporteren en te voorkomen. "Maar we hebben ook de hulp van NGO's nodig om woonplekken en onderwijs te geven aan de kinderen die we hebben bevrijd", zei ze (dit is waar wij met ons werk in beeld komen).
Socioloog Neera Burra, die onlangs een gedetailleerd verslag aan de commissie voorlegde over deze kwestie, zei dat de wet op kinderarbeid uit 1986, niet alle vormen van kinderarbeid verbiedt, waardoor het voor veel criminelen mogelijk is om toch veel meer kinderen te ronselen voor de kinderarbeid. "De ouders van deze kinderen krijgen wat geld en hen wordt beloofd dat hun kind een beter leven zal krijgen - maar dat is nooit het geval. Deze criminelen weten steeds te ontsnappen door de kinderen onder de bedekking van de nacht in vrachtwagens af te voeren. Deze trend hebben we de afgelopen jaren waargenomen en het is duidelijk dat de meeste kinderen uit de tribale gordel van Rajasthan komen", legde ze uit.
Congreslid Madhu Goud Yaskhi uit Andhra Pradesh zei: "Ik heb geen reden om te twijfelen dat er 300.000 kinderen werkzaam zijn in de katoenvelden van Gujarat. Ik weet dat deze praktijk ook wordt nagevolgd in andere staten. Ik besef dat dit een enorm aantal kinderen is, en wij politici, zijn net zo schuldig omdat we deze kwestie nooit serieus hebben genomen". "Het wordt tijd dat wij iets doen aan deze kinderarbeid", zei congreslid Lok Sabha, die aanwezig was bij een vergadering van de commissie.
Andhra Pradesh, Karnataka, West-Bengalen en Tamil Nadu zijn de staten vanwaar het grootste aantal mensen worden verhandeld naar andere staten. Lokale mensenhandel binnen de landsgrenzen van India is vooral hoog in de deelstaten Rajasthan, Assam, Meghalaya, Bihar en Uttar Pradesh, Andhra Pradesh, Karnataka, Tamil Nadu en Maharashtra. Staten zoals Delhi en Goa zijn de zogenaamde 'ontvanger' staten. Handel in vrouwen en kinderen uit de Noordoostelijke staten van India en de aangrenzende landen in het noordoosten is een ernstig probleem, maar heeft tot nu toe weinig aandacht van het publiek getrokken. Er was geen bewijs van mensenhandel in Jammu en Kashmir. De lokale mensenhandel in India, is niet in dezelfde mate gedocumenteerd zoals dit met de grensoverschrijdende handel het geval is.
Redenen voor mensenhandel
Kinderen worden om verschillende redenen verhandeld, waaronder seksuele uitbuiting; entertainment en sport (bijvoorbeeld, acrobatiek, circus, dansgroepen, bier-bars, zoals camel jockeys ), het huwelijk, arbeid, bedelarij, orgaanhandel (hoewel er slechts anekdotisch bewijs van deze praktijken beschikbaar is). Ze worden gebruikt als drugskoeriers en ingezet voor de smokkel in drugs. Handel in kinderen gebeurt meestal door middel van goed georganiseerde netwerken. Familie, verwanten, vrienden, leiders van de gemeenschap, makelaars, pooiers, eigenaars van bordelen, de politie, politieke connecties en de criminele elite: ze zijn er allemaal bij betrokken. En juist omdat dit zo wijdverspreid is en breed wordt gesteund is het zo moeilijk te bestrijden.
Rechtsbescherming
Hoewel er in India een wet bestaat tegen de handel in kinderen voor immorele doeleinden, heeft deze wet slechts betrekking op mensenhandel ten behoeve van de prostitutie. En dus biedt deze wet geen enkele bescherming aan kinderen die voor allerlei andere doeleinden worden verhandeld. Evenmin wordt in deze wet een duidelijke definitie van 'mensenhandel' gegeven. Er is een VN-verdrag tegen grensoverschrijdende georganiseerde misdaad (het Protocol van Palermo) die een duidelijke en uitgebreide definitie geeft van wat men verstaat onder mensenhandel. Helaas is dit verdrag door India tot op heden nooit ondertekend.
Aanbevelingen voor het veranderen
Het VN-Verdrag tegen grensoverschrijdende georganiseerde misdaad (het Palermo Protocol) moet worden geratificeerd om mensenhandel duidelijk te definiëren en in al zijn vormen te kunnen bestrijden. Effectieve wetshandhavingsinstanties moeten worden ingesteld, die zware straffen eisen tegen de mensenhandelaren en uitbuiters. Daarnaast moeten we werken aan passende herstelmechanismen om bijstand te verlenen aan de slachtoffers. Er moet een doeltreffende controle op de mensenhandel zijn. Er moet meer coördinatie tussen de ministeries van toerisme, arbeid en vervoer komen om de binnenlandse en grensoverschrijdende mensenhandel effectief te kunnen bestrijden.
Een nieuwsverslag over kinderhandel
Op 29 januari 2010 publiceerde Asian News International (ANI), de eerste onafhankelijke online krant van India, het volgende verslag, geschreven door HT Syndication. Dit verslag toont aan dat er een groeiend bewustwording is over de kinderhandel en slavenarbeid in de Indische samenleving en onder haar politici. Het rapport zegt:
"Onder de bedekking van de duisternis smokkelen gewetenloze criminelen duizenden kinderen uit Rajasthan in vrachtwagens naar het buurland Gujarat om ze te laten werken in de katoenvelden. Naar schatting zijn er al 300.000 kinderen, de meeste van hen beneden de 14 jaar, die onder onmenselijke omstandigheden te werk worden gesteld in deze katoenvelden", zeggen functionarissen van de Nationale Commissie voor de Bescherming van de Rechten van het Kind. Hoewel Gujarat bekend staat om deze praktijken, en daarbij vooral gebruik maakt van kinderen uit de tribale gordel van Rajasthan, worden deze 'slaven' ook te werk gesteld in andere staten van India.
India heeft het grootste aantal kindarbeiders ter wereld. Het gaat naar schatting om 12,7 miljoen kinderen in de leeftijd van 5-14 jaar die onvrijwillig economisch actief zijn, aldus de officiële cijfers van de regering. Maar de officieuze cijfers zijn schrikbarend hoger dan de regeringscijfers. Volgens de mensenrechten activisten gaat het om 60 miljoen kinderen en sommigen spreken zelfs van 72 miljoen. Er zijn in India 420 miljoen kinderen in de leeftijdsgroep van 0-18 jaar. Sinha, die de eerste voorzitter is van de commissie van het HT Syndicate, zei dat ze voor het eerst hoorde over kinderhandel, vooral van tribale kinderen, toen ze in augustus 2010 in een openbare hoorzitting in Rajasthan Dungarpur was. "We ontdekten dat nationale en internationale ondernemingen een commissie betalen aan de lokale leiders van de stammen van Rajasthan om kinderen te werven als goedkope arbeidskrachten voor Gujarat," zei ze.
Sinha zei dat ze horror verhalen gehoord had over hoe kinderen werden ontvoerd uit hun dorpjes. Ze zijn jong en kwetsbaar en lopen grote gezondheidsrisico en het gevaar om seksueel te worden misbruikt. "Ze worden onderworpen aan geweld en om uren lang te zwoegen in het stof en in de brandende zon. Ze klagen over hoofdpijn, duizeligheid en depressie. Er is een toename van kinderarbeid in India, vooral in de informele sector en in de agrarische activiteiten" , voegde ze eraan toe. Na die vergadering heeft de commissie besloten om deze problemen hard aan te pakken. Ze willen een waakzaamheid-commissie van burgers en ambtenaren oprichten om kinderhandel te rapporteren en te voorkomen. "Maar we hebben ook de hulp van NGO's nodig om woonplekken en onderwijs te geven aan de kinderen die we hebben bevrijd", zei ze (dit is waar wij met ons werk in beeld komen).
Socioloog Neera Burra, die onlangs een gedetailleerd verslag aan de commissie voorlegde over deze kwestie, zei dat de wet op kinderarbeid uit 1986, niet alle vormen van kinderarbeid verbiedt, waardoor het voor veel criminelen mogelijk is om toch veel meer kinderen te ronselen voor de kinderarbeid. "De ouders van deze kinderen krijgen wat geld en hen wordt beloofd dat hun kind een beter leven zal krijgen - maar dat is nooit het geval. Deze criminelen weten steeds te ontsnappen door de kinderen onder de bedekking van de nacht in vrachtwagens af te voeren. Deze trend hebben we de afgelopen jaren waargenomen en het is duidelijk dat de meeste kinderen uit de tribale gordel van Rajasthan komen", legde ze uit.
Congreslid Madhu Goud Yaskhi uit Andhra Pradesh zei: "Ik heb geen reden om te twijfelen dat er 300.000 kinderen werkzaam zijn in de katoenvelden van Gujarat. Ik weet dat deze praktijk ook wordt nagevolgd in andere staten. Ik besef dat dit een enorm aantal kinderen is, en wij politici, zijn net zo schuldig omdat we deze kwestie nooit serieus hebben genomen". "Het wordt tijd dat wij iets doen aan deze kinderarbeid", zei congreslid Lok Sabha, die aanwezig was bij een vergadering van de commissie.
Andhra Pradesh, Karnataka, West-Bengalen en Tamil Nadu zijn de staten vanwaar het grootste aantal mensen worden verhandeld naar andere staten. Lokale mensenhandel binnen de landsgrenzen van India is vooral hoog in de deelstaten Rajasthan, Assam, Meghalaya, Bihar en Uttar Pradesh, Andhra Pradesh, Karnataka, Tamil Nadu en Maharashtra. Staten zoals Delhi en Goa zijn de zogenaamde 'ontvanger' staten. Handel in vrouwen en kinderen uit de Noordoostelijke staten van India en de aangrenzende landen in het noordoosten is een ernstig probleem, maar heeft tot nu toe weinig aandacht van het publiek getrokken. Er was geen bewijs van mensenhandel in Jammu en Kashmir. De lokale mensenhandel in India, is niet in dezelfde mate gedocumenteerd zoals dit met de grensoverschrijdende handel het geval is.
Redenen voor mensenhandel
Kinderen worden om verschillende redenen verhandeld, waaronder seksuele uitbuiting; entertainment en sport (bijvoorbeeld, acrobatiek, circus, dansgroepen, bier-bars, zoals camel jockeys ), het huwelijk, arbeid, bedelarij, orgaanhandel (hoewel er slechts anekdotisch bewijs van deze praktijken beschikbaar is). Ze worden gebruikt als drugskoeriers en ingezet voor de smokkel in drugs. Handel in kinderen gebeurt meestal door middel van goed georganiseerde netwerken. Familie, verwanten, vrienden, leiders van de gemeenschap, makelaars, pooiers, eigenaars van bordelen, de politie, politieke connecties en de criminele elite: ze zijn er allemaal bij betrokken. En juist omdat dit zo wijdverspreid is en breed wordt gesteund is het zo moeilijk te bestrijden.
Rechtsbescherming
Hoewel er in India een wet bestaat tegen de handel in kinderen voor immorele doeleinden, heeft deze wet slechts betrekking op mensenhandel ten behoeve van de prostitutie. En dus biedt deze wet geen enkele bescherming aan kinderen die voor allerlei andere doeleinden worden verhandeld. Evenmin wordt in deze wet een duidelijke definitie van 'mensenhandel' gegeven. Er is een VN-verdrag tegen grensoverschrijdende georganiseerde misdaad (het Protocol van Palermo) die een duidelijke en uitgebreide definitie geeft van wat men verstaat onder mensenhandel. Helaas is dit verdrag door India tot op heden nooit ondertekend.
Aanbevelingen voor het veranderen
Het VN-Verdrag tegen grensoverschrijdende georganiseerde misdaad (het Palermo Protocol) moet worden geratificeerd om mensenhandel duidelijk te definiëren en in al zijn vormen te kunnen bestrijden. Effectieve wetshandhavingsinstanties moeten worden ingesteld, die zware straffen eisen tegen de mensenhandelaren en uitbuiters. Daarnaast moeten we werken aan passende herstelmechanismen om bijstand te verlenen aan de slachtoffers. Er moet een doeltreffende controle op de mensenhandel zijn. Er moet meer coördinatie tussen de ministeries van toerisme, arbeid en vervoer komen om de binnenlandse en grensoverschrijdende mensenhandel effectief te kunnen bestrijden.
