Babymoord

Een schokkende ervaring
In januari 2013 was onze filmploeg in India bezig om een documentaire te maken over ons werk voor de straatkinderen. De werkelijkheid is nog schokkender dan ze hadden verwacht.

Ze hadden die ochtend van onze Indiase partner al veel gehoord over baby’s die verkocht worden voor slavernij, orgaanhandel en bloedoffers. Met deze verhalen nog vers in hun geheugen kregen ze later die dag, tijdens het filmen van enkele shots, door een vreemde man, dit kind (zie foto) en 2 andere babymeisjes aangeboden voor slechts 1500 roepies, dat is slechts (€ 25,-) per stuk. Heel heftig en schokkend voor ons team om dit zelf aan den lijve te ondervinden.

Nog schrijnender is het, dat als wij deze meisjes vandaag niet helpen, ze morgen wellicht worden verkocht om te worden geofferd, te werken in de prostitutie of te worden vermoord als orgaandonor. Niets doen is dan ook geen optie!

Dit is dan ook precies de reden van ons werk. Want wij hebben prachtige plannen om nu juist deze kinderen een hoopvolle toekomst te kunnen bieden. 

Ik hoop dat u net zo geraakt wordt door de ellende, het vreselijke onrecht dat deze kinderen overkomt als wij, en dat u zich samen met ons wilt inzetten om deze kansloze kinderen te redden om hen een hoopvolle toekomst te bieden. Want samen mogen we deze wereld tot een betere plaats maken voor deze arme kinderen.

In de artikelen op deze pagina wil ik u allereerst de werkelijkheid schetsen die soms nog meer lijkt op een horrorfilm dan op de werkelijkheid. U bent gewaarschuwd en uw maag zal misschien wel omdraaien, maar we moeten de waarheid onder ogen zien, voordat we gemotiveerd zijn om er iets aan te doen. 

                                                   Jaap Dieleman

INDIA IS GEEN VEILIGE PLEK VOOR KLEINE MEISJES WANT INDIA HEEFT HET HOOGSTE PERCENTAGE VAN VROUWELIJKE KINDERSTERFTE TER WERELD. EEN INDIAAS MEISJE IN DE LEEFTIJD VAN 0 TOT 5 JAAR LOOPT BIJNA 100% MEER KANS OM TE STERVEN DAN EEN INDIASE JONGEN! TEGENOVER DE 56 JONGENS DIE STERVEN IN DEZE LEEFTIJDSGROEP, STERVEN ER ZEKER 100 MEISJES IN INDIA.

Hoewel is bewezen dat meisjes in deze leeftijdsgroep meer overlevingskans hebben dan jongens, is het tegendeel waar in India. Wereldwijd is deze verhouding 116 jongens tegenover 100 meisjes. Gemiddeld sterven er dus meer jongetjes dan meisjes, behalve in India waar volgens de schokkendste statistieken zelfs 122 meisjes (onder 1 jaar) sterven tegenover 1 jongen. Alle pogingen van de regering om abortus te verbieden en moeders aan te moedigen hun meisjes te houden, zijn tot op heden tevergeefs geweest. 

Moord op babymeisjes bestond trouwens allang in India voordat echografie en moderne abortus technieken werden geïntroduceerd. Nu de regering probeert om deze praktijk te stoppen, bedenken de sluwe ouders gewoon nieuwe methoden om een punt te zetten achter het leven van hun pasgeboren dochters. Ze zijn daarvoor beslist niet afhankelijk van artsen of machines, zoals het tragische verhaal van baby Afreen laat zien.

“Ze was nog maar net op deze wereld als een prachtige bloemknop, maar haar vader heeft haar vermoord. Ik heb mijn dochter verloren. Wat kan er erger zijn dat dit?” zei Reshma, de moeder van Afreen.

De 19-jarige Reshma zit op de trap bij haar ouderlijk huis te staren naar het kleine schermpje van haar mobiele telefoon. Het filmpje op haar schermpje heeft haar helemaal in zijn greep: een korte video van haar babymeisje, Afreen. De momenten die zijn vastgelegd zijn haar heel dierbaar, want het zijn de enige beelden waarop Reshma’s kind, levend is te zien. Afreen stierf in het ziekenhuis. Ze was pas drie maanden oud.

Afreen werd in het ziekenhuis opgenomen met bijtplekken, brandwonden, ernstige hoofdwonden en een ontwrichte nek. Hoewel Afreen aanvankelijk tekenen van herstel vertoonde, verslechterde haar toestand 's avonds als gevolg van herhaalde verkram-pingen. Ze blies de volgende dag haar laatste adem uit. De politie zegt dat ze door haar vader is vermoord. Reshma, was ontroostbaar toen de artsen haar het slechte nieuws vertelden. Afreen was haar enige kind.

Reshma zegt dat haar 37-jarige dronken man haar voortdurend had geslagen sinds de geboorte van Afreen. “Na de geboorte kwam hij bij mij om de baby te bekijken. Hij zei: “het is een meisje, waarom heb je een meisje gebaard?” “Meisjes zijn te duur”, zei hij. “Een paar dagen na de geboorte gaf hij mij een ultimatum”, zei Reshma. “Voor haar huwelijk hebben we honderdduizend roepies (€ 1400,-) nodig. Als je dat bedrag van je moeder kunt krijgen, mag je de baby houden, maar als dat niet lukt, moet je haar dood maken”, zei hij. Reshma kon niet geloven dat hij dit meende, en was ervan overtuigd dat hij wel zou veranderen als hij eenmaal die zachte, prachtige baby met haar stralende ogen zou vasthouden.

Maar toen Reshma in slaap viel, heeft Farooq kleding in de mond van de baby gepropt om haar gehuil te stoppen en haar met een stomp voorwerp geslagen. Haar echtgenoot staat nu onder arrest, beschuldigd van het doodslaan van de baby. Maar het verhaal van Afreen staat niet op zichzelf. Toen ik in november 2012 in India was, las ik het volgende schokkende bericht in de krant.

Baby te koop voor € 2,50
Een vrouw bood een baby te koop aan voor 150 roepies (€ 2,50) maar de potentiele koopster wilde maar 100 roepies geven. Toen een politieman haar op heterdaad betrapte heeft hij haar gevraagd waarom ze haar kind wilde verkopen. “Dat is mijn kind helemaal niet! Ik steel ze uit het opvanghuis waar al die achtergelaten babymeisjes liggen. Ik doe dit bijna dagelijks om zo wat geld te verdienen om eten te kopen”.

Ik kon bijna niet geloven wat ik las. Honderden babymeisjes worden na de bevalling door hun moeders in het ziekenhuis achtergelaten, maar waarom? En dan hebben deze meisjes nog geluk dat ze niet gelijk na hun geboorte zijn vermoord. “Helaas leven deze babymeisjes in heel erbarmelijke omstandigheden”, aldus arts Nancy Lazarus, die wel eens een bezoek brengt aan dit opvangcentrum voor achtergelaten baby’s. “Er is nauwelijks verzorging en toezicht op deze kleintjes” aldus Nancy. “Heel vaak lopen deze kinderen daarom uit dit centrum weg en leiden dan een zwervend bestaan op straat.”

Feit is dat straatkinderen binnen drie jaar sterven door o.a. dronken chauffeurs, rabiës, wanneer ze door honden worden gebeten, door honger, onderkoeling of door criminelen die hen doden voor de oorgaanhandel. Een verdrietig en troosteloos bestaan voor deze kinderen. Ronduit hartverscheurend en mensonterend! Maar deze verhalen zijn slechts het topje van de ijsberg.

"De wreedheid tegen deze meisjes is weerzinwekkend, zoals ook blijkt uit het verhaal dat verteld wordt door ooggetuige Kavita Kumali.

Verscheurd door honden 
Op de koude ochtend van 17 december, was ik getuige van een gruwelijk bloedbad bij een afvalbak bij ons in de buurt. Er werd door een aantal honden gevochten om een pasgeboren baby die bij de vuilnis was gedumpt. Woest trokken ze aan de ‘buit’ en schrokten stukken vlees naar binnen. Kleine ledematen staken nog door de hoektanden van de honden naar buiten. Het was overduidelijk dat het om een mensenkind ging.

Toen het tot me door drong wat ik zag, rende ik er snel naartoe, maar ik was te laat. De honden hadden het kind al verscheurd. Even leek mijn wereld stil te staan waarna een overweldigend gevoel van droefheid, woede, kwetsbaarheid en hopeloosheid zich meester van mij maakte. Ik stond als versteend in ongeloof en afgrijzen. Hoe kan iemand zoiets doen met zijn eigen kind?

Ik informeerde een lokale nieuwszender in de hoop dat de politie de misdadigers zou opsporen en vervolgen. Ze kwamen vrij snel, schoten wat videobeelden en zeiden koeltjes: "We hebben het nieuws verslagen, dank je wel!" Er werd geen actie ondernomen en die ongelukkige pasgeboren baby werd gewoon het volgende 'nieuws’.

Nieuwe manieren om baby’s te dumpen
Dit tragische geval staat helaas niet op zichzelf. Pak gewoon een willekeurige krant in India en je ziet tal van zulke verhalen, zoals het verhaal van de vader in Delhi die zijn kleine meisje verdronk in een afvoerputje. Of de kleine Suli, uit Rajasthan, die langs de snelweg als koopwaar werd uitgestald, net zoals de mooie Sumana die door haar ouders voor slechts €70,- te koop werd aangeboden. 

In heel India zijn verhalen bekend van ouders die een einde maken aan het leven van hun babymeisjes, zoals het kind verdrinken, of het koken en daarna aan de honden te eten geven, of het zout laten eten of het levend begraven. Dit zijn de zogenaamde ‘simpele’ methoden om zich van de ‘last’ te ontdoen. 

Een van die ‘populaire’ methodes is het pasgeboren kind in een natte doek wikkelen. Na enige tijd gaan ze met de baby naar een arts die dan longontsteking constateert en medicijnen voorschrijft. De ouders gooien de medicijnen weg en rollen de baby opnieuw in een natte doek. Als het kind sterft hebben de ouders een medisch rapport om te bewijzen dat hun kind aan longontsteking is gestorven. Hoe ziek is onze moderne samenleving als ouders tot zulke gruweldaden in staat zijn? 

De oorzaak van dit probleem
Waarom doen ouders dit? Omdat ze allemaal jongetjes willen, want ze geloven dat een meisje een vloek over de familie brengt. Dit komt mede doordat de familie van het meisje een bruidsschat van 100.000 roepies (€ 1.400,-) moet betalen aan de familie van de jongen met wie ze gaat trouwen. Daarom willen veel ouders geen meisjes. De reden dat deze meisjes niet geaborteerd worden, komt omdat de Indiase regering geen prenataal onderzoek toestaat om het geslacht vast te stellen en ook is abortus bij wet verboden. Helaas worden veel van deze meisjes daarom na hun geboorte in het ziekenhuis achtergelaten of kort na hun geboorte alsnog om het leven gebracht. 

In mijn onderzoek naar de oorzaak van dit kwaad stuitte ik op een oneindige stroom van dit soort misselijkmakende verhalen, die ik u overigens maar zal besparen. Het moge duidelijk zijn dat we spreken over een ernstig probleem in de Indiase samenleving. 

Helaas kunnen we voor de gestorven kinderen niets meer doen..., maar al die pasgeboren baby’s die in het ziekenhuis worden achtergelaten en de tienduizenden kinderen die op straat belanden, maken nog een kans als... Ja.., als wij onze handen naar hen uitstrekken. Lees hier hoe we dat denken te doen.